De man achter ’t katheder past maar nét
als hij zijn slokje neemt, een stilte inlast
en dan ’t publiek niet schokt en niet verrast
en onderwijl wat loenst naar het buffet.

Hij heeft het mooie praatje aangekleed
met woorden over dialoog, connectie.
Zo staat hij met een stiekeme erectie
en weet de dingen die alleen híj weet.

En het publiek, in pak en strop gestoken,
ze stoten elkaar stil, wat honend aan:
Kijk naar dat varken! Zie de stumperd staan!

Maar als het speech-einde is aangebroken
blijkt op ’t toneel het machtige van de paus
die zich zó laaft aan daverend warm applaus.” – El Roberto